Çok Konuşanlara

Hayat yeri geliyor, en gevezeyi bile susturabiliyor. Çünkü o geveze, kendini birçok kez anlatmaya çalıştı ama hiç kimse dinlemedi onu, anlamadı. O bir kere daha denedi, bir kere daha, bir kere daha... Ve sonunda sessizliğine çekildi, kalbine anlattı her şeyini. Hem en yakınına, hem de en büyük düşmanına....

Umudunu Kaybetmemeli İnsan !

Her gece yıldızlara bakıyorum. Belki diyorum belki bir tanesi kayar da dilek dileme şansım olur. Hoş bu şanssızlıkla beklemek de saçma ya... Ama hayat umut etmeden yaşanmıyor. Ne kadar öldüm, bittim, tamam artık yaşayamam desen de sabaha umutla kalkıyorsun ister istemez.

İnsan huzurunu bulduğunda sanki hiç kaybetmeyecekmiş gibi geliyor. Ama gün geliyor huzuru da gidiyor. Ondan sonrası darmaduman, paramparça... Koskoca bir ömrün içine edilmiş oluyor. Beklemekle geçiyor zaman. İnsan gün geliyor ölümü bile huzurunu beklediği kadar beklemiyor. Ne huzuru geri geliyor ne de ölümü...